W któryś dzień wypożyczyliśmy samochód i pojechaliśmy na drugą stronę wyspy. Dorwaliśmy takie niebieskie cudo, które jeździło jak traktor, a otwierany (a raczej nie zamykany) dach robił za klime. Nie mam nic przeciwko pootwieranym oknom w samochodzie, pod warunkiem że nie wpadają przez nie i nie dziabią mnie osy/pszczoły.

Wybrzeże na wyspie jest śliczne. Czysta woda i góry tworzą piękny widok. Ale większość terenów jest tam chyba piaszczysta. Mało zieleni, wszystko wysuszone. Ktoś nam powiedział, że nie padało tam chyba od marca.

Jazda samochodem w Grecji to prawie jak sport ekstremalny. Wąskie drogi, zakręty i niezbyt czytelne znaki drogowe.

Bez GPS i mapy łatwo było zboczyć z drogi.

Przeprawa przez góry, na drugą stronę wyspy. Nasz traktorek jakoś dawał radę pod górkę

Już widać cel naszej podróży – Porto Vromi

Na miejscu wypożyczyliśmy rower wodny i na 1.5 godz zapuściliśmy się w głąb morza. Było to lepsze niż jakaś wyprawa statkiem wypchanym turystami.
Tam był nasz punkt startowy.

Opłynęliśmy lokalne jaskinie

Widzieliśmy twarz Posejdona. To jedyne zdjęcie z nim, więc musiałam siebie wyciąć, żeby nie popsuć całego efektu :-)

A tutaj moja chwila sławy. Nawet na takim odludziu nie ma chwili spokoju. A swoja drogą ci ludzie musieli się wkurzyć jak chcieli sobie sfotografować Posejdona, a tu mieli uśmiechniętą gębulę Oli :-P

Potem przepływaliśmy na drugą stronę zatoki. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie ten statek (gigantyczny statek) płynący prosto na nas, gdy byliśmy na samym środku. Nigdy tak szybko nie pedałowałam. Nie miałam czasu nawet zdjęcia pstryknąć. Nie przypuszczałam nawet, że takie bydle może sie zmieścić do tej zatoki.
A tu zdjęcie z góry, jaki dystans musieliśmy pokonać. Te dwie zatoczki po przeciwnych stronach. Płynęliśmy z tej lewej do prawej.

A przed tym całym incydentem, przez który mało co zawału nie dostałam, w tej zatoczce po lewej stronie, dostałam właśnie dożywotnie prawo do publikowania zdjęć Bartka :-D
Teraz mam mniejsze szanse na zostanie starą panną… hmmm który to palec???

Ten statek poprostu nie mógł mnie przepłynąć (hmm przejechać?) po paru minutach posiadania pierścionka :-)

Dalej pojechaliśmy zobaczyć wrak statku z góry. Myślałam, że on będzie pod wodą, ale okazało się, że taki sobie złom stał na plaży.

I na koniec tej opowieści kolejny widok

Jak przejrzałam te wszystkie zdjęcia, to stwierdziłam, że wyjdą z tego jakieś 3 posty.
Większość czasu przesiedzieliśmy na leżaku i w morzu. W jeden dzień wynajęliśmy samochód i pojechaliśmy na drugą stronę wyspy. Zahaczyliśmy też o stolicę Zakynthos, ale o tym następnym razem.

Dzisiaj kilka fotek hotelu i morza.
Byliśmy w hotelu Eleon Grand Resort. Hotel dość ładny, zadbany i czysty. Ale jakby ktoś mi kazał wybierać między tym a tym na Krecie, to wybrałabym Krete – tutaj kilka zdjęć. Otoczenie hotelu na Krecie było znacznie ciekawsze i cały resort był większy.

Jak weszliśmy do hotelu, pierwsze co zobaczyłam to widok na morze. W rzeczywistości znacznie lepiej to wyglądało. Aż się chciało rzucić walizki i tam pobiec

Dostaliśmy pokój z widokiem na morze, niestety tym razem nie był na najwyższym piętrze. Widok z naszego balkonu.

Widok na basen

Miejsce na leżakowanie

Na tym tarasie mocna czarna kawa stawiała mnie do życia. Zarówno kawa jak i całe jedzenie było dobre. Duży wybór, od typowo angielskiego śniadania po greckie specjały. Obsługa też miła i w większości polska. Zresztą strasznie dużo Polaków tam było. To pierwsze miejsce, gdzie głównym językiem był chyba polski. Nie można było nawet ludzi poobgadywać :-P

Jakoś tak po 7 rano było, a my już na śniadaniu…i kawie…
Tyle kawy to ja tylko na urlopie pije. 2 żeby się dobudzić, a potem kolejne 2 zimne na plaży (ahhh to było lenistwo). Mówiłam, że kelnerki na plaży zbierały zamówienia? Tylko nie miałam sumienie ich wykorzystywać.

Hotel wieczorem

Bar przy basenie i w sumie przy morzu też

Tylko jednego dnia (to i tak wyczyn) udało mi się wstać na wschód słońca. I warto było. Żałowałam potem tylko, że się nie wykąpałam w morzu.

A tu tak słodko i romatycznie we dwoje. Nie wiem czemu, ale to zdjęcie mi się skojarzyło z bajką “Zakochany kundel” :-)

Pani, która nam sprzątała w pokoju zostawiała nam takie ręcznikowe niespodzianki

I na koniec ostatnie zdjęcie – ja zabawiająca się w nurka. Niestety nie do końca wyszło. Ten sport chyba nie dla mnie.